NIEUWE SERIE: Traiteur getest! De kokkerette – Enschede

Dag lieve mensen! Ik heb heel erg leuk nieuws 😀 Jawel! Ik begin een nieuwe serie/reeks op elsschrijft.com! TADAAA; ik hoop dat jullie net zo enthousiast zijn als ik. In deze nieuwe serie test ik ‘traiteurs’ in Enschede. Dat wil zeggen: geen echte restaurants, maar meer afhaalzaken die wat specialer zijn dan de grote ketens. Dus geen thuisbezorgd in de vorm van pizza, patat, spareribs of andere gekkigheid, maar normale maaltijden die je gerust vaker in de week kunt eten. Thuis door iemand bereidt, die met liefde gemaakt zijn én die je dus kunt bestellen, afhalen of zelfs laten bezorgen. En já, ik hoor de skere-Hollander in ons al zeggen: ‘Maar dat zal dan wel flink aan de prijs zijn‘. Dat klopt, het kost net even wat meer dan die pizza van Domino’s of die maaltijdsalade uit de supermarkt, maar dan heb je ook wel een kant-en-klare maaltijd met alles erop en eraan plus heel veel extra voedingswaarde waaronder 100% van de ADH aan liefde 😉

Mijn inspiratie voor deze nieuwe reeks kwam via Puur Deliz. Zij zijn een soort traiteur en ik moet zeggen: een geweldige in hun soort. Ik bedoel: deze tiramisu zegt toch al genoeg? Door Puur Deliz werd ik aan het denken gezet: er zouden vast heel veel meer van dit soort initiatieven in Enschede en omstreken zijn.. En zo begon het balletje te rollen.

De primeur voor de eerste review gaat naar De Kokkerette. Ik zag een deal van hun in de Social Deal app staan (man wat ben ik daar gevoelig voor) en kocht hem meteen. Ik werk in de buurt van de Kokkerette en werd al een tijdje getriggerd door hun mooie etalages om eens kennis met hen te gaan maken. Maar dat deed ik tot nu dus nog nooit. Wat dat betreft vind ik Social Deal dé ideale manier om eens kennis te maken met een zaak. Tenminste, wanneer ze het goed doen. Sommige restaurants/cafés/whatever denken er namelijk mee weg te komen door juist die mensen met een Social Deal het mindere deel van het assortiment laten zien. Het zal niet de eerste keer zijn wanneer ik mee maak dat je met een Social Deal nét dat stukje vlees krijgt wat over is, er een schraler menu voor je wordt samengesteld (waarom anders moet je persé reserveren voor de tijd?), of andere gekkigheid. En dit vind ik persoonlijk erg dom want het enige wat je ermee afgeeft is slechte reclame en dat is juist het averechtse effect van wat je wilt bereiken met een Social Deal toch? Of heeft er iemand hier een betere verklaring voor me? 😉

De Kokkerette
Goed, de Kokkerette dus. Op een woensdagmiddag om 17:15 na mijn werk stap ik bij de Kokkerette naar binnen. Eerste indruk? HEEL positief. Man, hier word ik dus echt vrolijk van! Wat een prachtige vloer, een stoere toonbank waar mooie hammen en kazen liggen te pronken, een mooi afhaal-deel waar je je eigen maaltijd kunt samenstellen, stenen muren die in hun originele staat zijn teruggebracht, gecombineerd met natuurlijke, eenvoudige materialen. Heerlijk. Ook het zit-gedeelte waar je je maaltijd direct kunt nuttigen onder het genot van een goed wijntje ziet er picco-bello (gebruikt iemand dat woord nog tegenwoordig?) uit! Love it! Om nog maar niet over de workshop-keuken te spreken. Want die kan je hier dus blijkbaar ook volgen. Een prachtige keuken waar je echt de ruimte hebt om te koken, met daarachter zitplek voor zo’n 15 man, om de zojuist gemaakte maaltijd tijdens de workshop gezamenlijk op te eten. Knus, bij de open haard. Krijgen jullie hier al een warm gevoel bij? Ik in ieder geval wel! Heel sfeervol.

Het eten – wat
Pluspunten voor de entourage en de sfeer dus. Maar daar het natuurlijk niet écht om. Het eten, daar kom ik hier voor. Volgens de Social Deal mocht ik een voorgerecht (soep) en een hoofdgerecht (pasta) bestellen. Hier had ik de keuze uit een aantal gerechten, waaronder een paar mijn meerprijs. Fijn dat ik zelf mocht kiezen! Een vrolijke dame achter de balie (ik gok 1 van de 2 eigenaressen?) helpt me hier heel vriendelijk bij en geeft deze twijfelkont haar tijd die ze nodig heeft om tot een keuze te komen.

Uiteindelijk was mijn keuze duidelijk: ik ging voor de bospaddenstoelen soep met truffel (want truffel ❤ ) en als hoofdgerecht voor de spinazie-lasagne met zalm. Je kunt de maaltijd ook daar opeten, maar ik kies ervoor om hem mee te nemen naar huis en zelf thuis op te warmen. Daar krijg ik netjes advies bij qua oven-temperatuur en tijd. Eenmaal thuis zet ik direct mijn oventje aan en zodra de lasagne in de oven zit begint mijn huis heerlijk te ruiken. Hongerrrr!

De smaak
De lasagne zit er heerlijk uit zodra ie uit de oven komt. De kaas lekker gesmolten, de bechamel-saus iets ingedikt en de lasagnebladen zijn heerlijk zacht geworden. Je ziet daaraan echt dat ze vers gemaakt zijn; pluspunten!

En de smaak.. die is lekker! Je proeft dat dit vers bereid is en hier liefde in is gestopt. de spinzie is precies goed gegaard, de lasagnebladen dus verse en ik heb echt units van grote stukken zalm in mijn lasagne zitten. Geen zielige snippers of gerookte zalm die is gebruikt, maar serieus grote stukken. Ik heb er maar een gore foto van gemaakt (zie onder) anders zouden jullie mij niet geloven 😉 Ook de bechamel smaakt goed en verder veel kaas, lekker lekker lekker. Enige puntje van kritiek omdat niet alles perfect kan zijn: wel erg zout. Maargoed, wat wil je met al die goddelijke kaas. Voor die avond boeide me dat totaal niet; het is erg lekker en ik ben gelukkig.

Ook de smaak van de soep is goed. Je proeft de truffel duidelijk naar voren komen, maar overheerst de champignons niet. Verder is ie lekker stevig en romig.

De portie?
De soep is niet heel veel; het is immers een voorgerecht en behoorlijk romig en kan dus zwaar vallen. In combi met de lasagne is dit meer dan voldoende, want de portie van die laatste was behoorlijk. Mijn hand for scale-poging is niet echt goed gelukt, in de realiteit was het groter.

De prijs
Voor dit alles betaald ik geloof ik 7 euro maar dat kwam door de Social Deal. Wanneer je zonder deal komt is het natuurlijk wat prijziger. Ik geloof dat je er dan het dubbele voor betaald. Dat vind ik in eerste instantie vrij veel, maar bedenk me dan ook dat ik geregeld een daghapje eet in de stad en deze maaltijd doet daar zeker niet voor onder. Dus tis maar net waarmee je vergelijkt. En tja.. je kunt altijd het soepje skippen 😉

Uitslag
En dan nu de uitslag *tromgeroffel*: op een schaal van 1 tot 5 pizzadozen haalt deze afhaalmaaltijd een dikke 4 pizzadozen! Goede portie, erg lekker, vers bereid, aardige bediening, en mooie prijs. Ik ben tevreé 🙂

Nou; wat vonden jullie hiervan; vindt je het leuk en wil je deze serie vaker terug zien komen? Jullie feedback is belangrijk voor me dus laat vooral van je horen in de reacties 😀

Let’s get social!
Zullen we in contact blijven via Facebook of Instagram (@elsschrijft) ? Vind ik gezellig 🙂